NB Deze pagina is onlangs geplaatst met tekst uit mijn vorige website; hij moet nog worden geactualiseerd met het huidige aanbod.
Biografische informatie van Emilio Kruithof komt nog;er staat al wel wat op zijn pagina.

Over de kunstenaars

Jan Cremer, Herman Brood,Zhongnai Hashuury, Xu Zhi, Klaas Gubbels, Dominique Chan, Emilio Kruithof, John Beemsterboer, Daan van der Gaag, Jac Volbeda, maar ook de Zweedse glaskunstenaars Rolf Sinnemark (graveur) en Wilke Adolfsson (meesterglasblazer).

Corneille

NB Ik heb mijn Corneille aanbod afgebouwd omdat er zo verschrikkelijk veel van is en het bijzonder er van wat kwijt ben geraakt. Ik heb alleen nog een handingeschilderde aquagravure , maar die is momenteel in de uitleen.

De uit Nederlandse ouders in Luik geboren Guillaume Corneille van Beverloo (1922), krijgt reeds in de jaren 1947 en 1948 een typische stijl, zichtbaar in speels intieme schilderijtjes en gouaches, met een grafische lijnvoering, zachte kleuren en een eigen motivatiewereld. Deze stijl heeft hij in 1947 ontwikkeld in Budapest mede door ontmoetingen met o/a Jaques Doucet, die op zijn beurt weer een groot bewonderaar van Miro was. In Budapest ontdekt Corneille het werk van Paul Klee en de geschriften van de Surrealisten, met name van Breton, Eluard en Aragon. Onder invloed van deze literatuur begint hij meer van zijn verbeelding uit te gaan. In 1948 vertoont zijn werk al grote stellage-achtige wezens met angstaanjagende koppen. Ook is de invloed van Miro duidelijk zichtbaar in uitbundig vrolijke vormen en kleuren. In 1947 brengt hij samen met Karel Appel enige tijd door in Parijs. De schok van Budapest wordt nog versterkt wanneer hij kennis maakt met de Denen Asger Jorn en Carl-Henning. Vooral de vogels die in het werk van de Denen voorkomen maken grote indruk op hem. In november 1948 is hij nauw betrokken bij de oprichting van de COBRA groep, een groep gelijkgestemde Deense, Belgische en Nederlandse kunstenaars (onder wie ook Karel Appel en Constant), die samen exposities organiseren en tijdschriften (Cobra en Reflex) uitgeven, maar ook samenwerken bij het maken van kunstwerken. Een jaar later breekt het mythische motief door in zijn werk. De lijnen worden losser en lichter en een leger van fabelwezens dringt dansend de composities binnen. Vogels en vissen vliegen rond en figuren met reusachtige ballonhoofden bewegen zich door een imaginaire ruimte, opgeroepen in snelle lijnen en tere kleurvlekken. In 1953, na de COBRA-periode, schildert hij motieven van stad en aarde als vanuit vogelvlucht bekeken. Sinds de jaren vijftig reist hij de hele wereld rond op zoek naar inspiratie. De natuur, antieke culturen, primitieve volken, klassieke muziek en literatuur zijn hiervoor belangrijke bronnen. Aan het einde van de jaren zestig herleeft het mythische element uit de beginperiode van COBRA met vrolijke fel gekleurde figuren. Kleurvlak en lijn worden weer afzonderlijk gehanteerd. De weelderige aarde blijft daarbij’ een steeds terugkerend motief, maar nu in de vorm van een vrouwenlichaam met daarnaast, of daarboven, de gedaante van een vogel die onweerstaanbaar tot die aarde wordt aangetrokken.’Min bewegingen op het doek worden altijd vogels”, zegt Corneille; de vogel is het volmaakte beeld van de beweging”. Het is niet alleen maar de beweging, maar het doel is ook de blijdschap om de beweging.

Het werk van Corneille is over de hele wereld te zien. Zo heeft hij in bijna elke grote stad op de wereld wel een expositie gehad of is er momenteel een gaande. Zijn werk is ook te bewonderen op bijvoorbeeld keramiek, horloges, kleding wat hem vandaag de dag meer toegankelijk maakt voor jonger publiek dat misschien nog niet in de gelegenheid is om een kunstwerk van Corneille aan te schaffen.

Jan Cremer

NB Ik ga een groot deel van de Cremer collectie afstoten. Veel grafiek is/wordt daarom zeer aantrekkelijk geprijsd. Nog niet gebeurd informeer dan even!

Miljoenen mensen kennen de literaire werken van Jan Cremer. Niet iedereen herinnert zich dat Cremer, reeds jaren voordat ‘Ik Jan Cremer”, verscheen , regelmatig de voorpagina’s haalde van binnen – en buitenlandse kranten en tijdschriften, als het woeste beest, de met verf smijtende barbaar en de nozem in de kunst. In 1960 bereikte hij de wereldpers met zijn miljoenenschilderij “Japanse oorlog” en veroorzaakte morele verontwaardigen met zijn roemruchte uitspraak ‘Rembrand wie is dat’. Na de publicatie van zijn eerste boek, belande de schilder Cremer in de schaduw van de schrijver Cremer. Zijn definitieve vertrek naar Amerika in 1964 zorgde ervoor dat zijn beeldende kunst op de achtergrond raakte. Jan Cremer leerde het schildersvak als 15 jarige op een reclameschildersbedrijf dat bioscoopborden vervaardigde. In 1957 schilderde hij zijn eerste serie doeken die bekend zouden worden als de Peinture Barbarisme, een heel eigen versie van de informele schilderkunst. In 1958 hield Cremer zijn eerste eenmanstentoonstelling ‘de Verfnozem’ en deed hiermee zijn definitieve intrede in de internationale kunstwereld. Zijn medewerking aan de Haagse salon in datzelfde jaar, verwekte een schandaal. Een jaar later exposeerde hij in het Haagse Gemeentemuseum. Cremers oeuvre als graficus is in grote kring bekend en vooral geliefd bij de grote verzamelaars als banken en internationals. Zijn werk is over de hele wereld tentoongesteld in grote galeries en musea en is vertegenwoordigt in vrijwel alle belangrijke kunstcollecties

In zijn Newyorkse atelier (v.a. 1965 ) begint hij met het schilderen van Hollandse landschappen. Dit zeer kleurrijk en vooral strak gecomponeerde `Hollands Realisme`, met koeien, boerinnen en tulpenvelden, vormde een breuk met het sterk abstracte expressionistische werk uit de jaren ervoor. Het thema Hollandse landschappen zal in Cremers complete oeuvre telkens terugkeren, maar ook de steppen, woestijnen en bergketens van Siberie en Mongolie, streken die hij veelvuldig bereist en beschrijft, zijn ook voor zijn schilder/ en grafische werk een permanente inspiratiebron. Zoals het Zuid~Franse en Italiaanse landschap de `klassieke` thema´s blijven waarin hij zich soms maandenlang verdiept. Het grafische werk van Cremer bestaat uit ruim 250 bladen, sinds 1958 tentoongesteld op meer dan 200 exposities in internationale galeries en musea. Zijn werk bevindt zich in alle belangrijke grafiekcollecties in West en Oost Europa, alsmede in Noord en Zuid Amerika.

Voor zijn grafiek ontving Cremer verschillende toonaangevende prijzen. Zoals de Frans Masereelprijs uit handen van de Belgische minster van Cultuur in 1974, de Special Award van de World Print Council in het San Francisco Museum of Modern Art (1980) en werd hem de titel van Pro Cultura Hungarica toegekend door de minister van van Cultuur in Boedapest (Hongarije 1980). In 1974 gaf Cremer masterclasses op de kunstacademies van Halifax,banff en Vancouver in Canada.

Cremer woont en werkt, als hij niet op reis is of zich heeft teruggetrokken in Toscane of de Provence, afwisselend in New York, Amsterdam en Parijs.

Zhongnai Hashuury.

Zhongnai werd geboren in Mukden Hotun in Noord China. In zijn kindertijd kreeg hij al schilderles van zijn vader (volgde zijn studie o.a. aan de Kunstacademie van Moskou) die doceerde aan een Art-College in een Tsjangtsjoen ( Noord-Chinese stad met 8 miljoen inwoners). Hier kreeg hij de kans om veel te leren van beroemde collega’s van zijn vader. Het was in de tijd dat niet alleen het politiek systeem, maar ook de kunsttechnieken uit Rusland werden geïmporteerd. Van hen leerde hij vooral de westerse manier van schilderen. Op de academie bekwaamde hij zich ook in het schilderen met olieverf.

Zhongnai Han houdt van de traditionele Chinese manier van schilderen, maar hij is ook geïnteresseerd in het Europese Impressionisme en Expressionisme. Uit deze stijlen ontwikkelt hij een manier om zijn eigen penseelvoering te laten ontstaan, maar waarin ook iets van de stijl van o.a. Gustav Klimt (Oostenrijk, 1862-1918) is terug te vinden. Zijn ambitie is om een goed en gerenommeerd schilder te worden.

Hij schildert in zijn werk veel vrouwen, die hij met veel verf en en primaire kleuren neerzet. Hierin zie je de invloed of beter gezegd de inspiratie door Klimt. Maar met hun gestileerde hoofden, opgerekte lichamen en sierlijke armen en handen blijven ze refereren aan de Oosterse prentkunst. Het liefst zet Zhongnai de vrouwen in een zee van bloemen. Soms slibt het beeld er helemaal van dicht: bloemen voor en achter, en op hun jurk of in het haar. Het is een en al kleur en fleur.

Een paar jaar geleden kwam Zhongnai naar Nederland. Hij woont sinds kort met zoon (2005) en vriendin in Meppel. Hij exposeerde al op diverse plaatsen in Noord-Nederland en hoopt op deze manier collega’s te leren kennen om zich verder te kunnen ontwikkelen.

Zhongnai anno 2007: Op 7 januari 2007 heeft Alexander Pechtold een expositie van zijn werk geopend in de kunstroute van het ziekenhuis in Meppel. Daar werd voor het eerst ook werk geëxposeerd dat hij net via Portugal uit China had ontvangen; het betreft hier voornamelijk gravures (etsen en afdrukken van houtsneden). De opening was zeer succesvol. Niet alleen waren er meer dan 100 mensen op af gekomen, maar alleen tijdens de opening zijn er al 9 schilderijen verkocht; later zijn daar nog 2 schilderijen en 3 gravures bijgekomen. Dit is voor ons aanleiding om op zoek te gaan naar een tweetal heel goede galeries die zijn werk in hun collectie willen opnemen; en hij gaat natuurlijk zeer geïnspireerd met nieuw werk aan de gang.

Inmiddels zijn we in gesprek met voormalige studiegenoten van Zhongnai om werk hier heen te krijgen. Tevens is er een verzoek van zijn Universiteit (vriend/studiegenoot is daar docent) om een Nederlandse schilder op uitnodiging van de universiteit een aantal workshops voor de studenten aldaar te verzorgen.

Xu Zhi

NB voor de liefhebber heb ik ok de originele Chinese tekst van zijn biografische info laten staan.

徐陟 1969出生于中国沈阳 1991年毕业于鲁迅美术学院油画系师从著名美术教育家中国美协副主席韦尔申教授 同年进入辽宁艺术职业学院任教 1995年晋级讲师 2000年晋级副教授 2007年调入辽宁省艺术馆任馆员 中国美术家协会会员 辽宁美术家协会理事 作品多次在国家级美展中获奖 并多次在日本及东南亚地区举办个人展览其作品受到各方好评 在2002年编撰出版了高等美术院校系列教学丛书<<素描>>册

XU ZHI was born in the year of 1969 in SHEN YANG city China.

In 1988 till 1991 was staying art in the oil painting department of “LUXUN ACADEMY OF FINE ART”, was training by a good teacher also a famous Chinese painter WEI ER SHEN who is the chairman of “national artist’s organization of China country”.

Since 1991 till 2007, XU was working as a prelector (in 2000 became professor) in the oil painting department of “LIAO NING ART ACADEMY” in SHEN YANG city.

From July 2007, XU started to work as a professional painter in the “NATIONAL ART GALLERY OF LIAO NING PROVINCE”.

XU ZHI is the member of “national artist’s organization of China country”, director of “national artist’s organization of Liao Ning province”. During the last 15 years, his works have been showing in many exhibitions in China also in Japan, Korea and Singapore.

Klaas Gubbels (1934, Rotterdam)

Een kenmerk van Klaas Gubbels is zijn afkeer van esthetiek. Hij mijdt alles wat ‘mooi’ is. Schoonheid is voor hem onecht en houdt af van de waarheid. Daar staat echter tegenover dat hij met zijn hoekige vormen en weerbarstige kleuren een geheel individueel waardesysteem heeft opgebouwd dat zijn eigen esthetica kent. Het werk van hem is zeer verschillend van uitstraling en is onderhevig aan stemming. Hij gebruikt het onderwerp als middel; het gaat niet meer om een tafel, koffiepot, maar om poëzie, humor, agressie of saaiheid.

Een tafel, koffiekan, stoel of pijp zijn de hoofdmotieven van de sculpturen, schilderijen en grafische bladen van Klaas Gubbels. Binnen de grenzen van de gekozen thema’s weet hij zich voortdurend te vernieuwen. Werk van Klaas Gubbels is opgenomen in de collectie van o.a. Gemeentemuseum Arnhem, Stedelijk museum Schiedam, Museum Van Bommel van Dam, Stedelijk Museum Amsterdam etc.

Rolf Sinnemark & Wilke Adolfsson (glaskunst)

Beroemd geworden door zijn Graal-techniek. Zijn Graal vazen zijn in toonaangevende musea over de hele wereld te bezichtigen. Nadat de basis van twee of meer kleuren glas over elkaar geblazen waren door Wilke Adolfsson, werd deze door meester graveur Rolf Sinnemark uit de vrije hand gegraveerd in allerlei vormen. Vervolgens werd dit gegraveerde halffabricaat langzaam tot ca. 880⁰C verhit en voorzien van een laagje helder glas. De gegraveerde vormen zijn nu ingesloten en werd de uiteindelijke vaas of schaal gevormd. Door deze intensieve bewerkingen ontstond er een kunstwerk met een unieke expressie. Inmiddels worden er geen nieuwe kunstwerken door Rolf Sinnemark meer geproduceerd, het zijn begerenswaardige verzamelobjecten geworden. Mede omdat er door Europese regelgeving geen loodkristal meer mag worden gebruikt en een fysiek ongemak van Wilke worden deze kwaliteit en schoonheid door deze heren niet meer gemaakt.